Unha noite na eira do trigo

Aiquí queda unha das pezas máis fermosas de música galega. Unha noite na eira do trigo, composta por José Castro "Chané" sobre un poema de Curros Enríquez a finais do século XIX, hoxe está considerada como unha das máis representativas obras galegas.
Se queredes escoitar unha versión aiquí vola deixo:

Unha noite na eira do trigo O refreixo do branco luar, Una nena choraba sin tregola Os desdens dun ingrato galan. I acoitada entre queixas decia, Xa no mundo non teño ninguen, Bou morrer e non ven os meus ollos, Os ollinos do meu dolce ben. O seus ecos de melancolia, Camiñaban nas alas do vento, I o lamento repetia, Vou morrer e non ven o meu ven. Lonxe dela de pe sobre a popa Dun elebre e negreiro bapor, Emigrado camiño de America, Vai o pobre infeliz amador. I o mirar a sentis anduriñas, Cara a terra que deixa cruzar, Quen pudera dar volta, pensaba, Quen pudera con vos covoar. Mais as ves io buque fuxian, Sin ouir seus amargos lamentos, Soio os ventos repetian Quen pudera con vos covoar. Noites claras de aroma e lua, Desde enton que tristeza en vos ai, Pros que viron chorar una nena, Pros que viron un barco marchar. Dun amor celestial verdadeiro, Quedou soio de baguas a proba, Unha coba nun outeiro, I un cadabre no fondo do mar.